JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="廾azalᏝ" data-source="post: 464262" data-attributes="member: 6692"><p>Ben de yaşadım onun için anlayabiliyorum hiç beklemediğin anda öyle bir sırtını dönmüş ki aslında sevgi değil de kendini o kadar değersiz hissediyorsun ki sanki hayatın bitmiş gibi geliyor ve yoluna devam edecek cesareti bulamıyorsun kendi ailen bir daha olmayacak herkes mutlu bir tek sen yalnızsın ne kadar annen baban evini açmış olsa da kendini sığıntı gibi hissediyorsun.Öyle olunca da takıntı yapıyorsun medet umuyorsun her şey geçmişte ki gibi olsun istiyorsun çok tuhaf bir psikoloji sanki kimseye layık değilsin gibi geliyor onun için de sana yüz çeviren adamın peşinde koşup duruyorsun hep bir şeylerden umutlanıyorsun aslında sana umut vermese bile içinde sürekli onu aklıyorsun ona hak veriyorsun kendini haksız bulmaya başlıyorsun benim hatam diyorsun.Dışarıdan normal görünüyorsun herkese unuttum istemem diyorsun ama akşam gene mesaj atıyorsun.Benim baya uzun sürmüştü bu durum hep kendime kızıyorum resti çekemedim diye ama o kadar çaresiz hissediyorsun ki yapamıyorsun.Ben panik atak hastası oldum dünya kadar ilaç kullandım kaç kere psikoloğa gittim ama çok zor geçmesi</p></blockquote><p></p>