Yalnizlik. Lutven yardim

[Linanka]

Hanimlar, merhaba!
Sizinle bir derdimi paylasmak istedim bugun. Sorunum moral bozukluklari. Kendimi cok yalniz hissediyorum bazen, kimse beni arayip sormuyor, dertlesecek tek bir insanim yok. Esim ise gidiyor, bende calisiyordum senelerdir, hep sosyal ve aktiv bir hayatim oldu. Simdi bebisim icin elimi ayagimi cektim tabi, hamile oldugum icinde bin sukur ediyorum! Ama insan bir kahve icecek, bir iki gunde bir konusacak birinide ariyor. Gunler geciyor bazen kimseyle konusmuyorum. Kimseye birsey yaptigimdan da degil, yasadigim yerde tanidik yok, sagolsunlar eski arkadaslardanda soran yok halimi hatrimi, sadece birtane var, o da kendi ailesinin derdinde tabi, etrafi genis onun, vakti kalmiyor zaten. Kimse beni aramaya, teselli etmeye mecbur degil, ama birden kesilmeleri gucendirdi beni. Esimle cok sukur aram iyi, cok iyi birisi, ama son zamanlarda onun da canini cok SIkiyorum, cok kiskanmaya basladim mesela, cok uzuyorum onu. Bu halimden hic memnun degilim, bebisimede zarar olacak diye agliyorum bazen. Hobi bulmaya ugrasiyorum kendime, olmuyor cok yetersiz, pasiv, bazen cirkin, dislanan ve boslukta hissediyorum. Siz nasil bir yol onerirsiniz sevgili hanimlar?

 

[Aselaras]

Hanimlar, merhaba!
Sizinle bir derdimi paylasmak istedim bugun. Sorunum moral bozukluklari. Kendimi cok yalniz hissediyorum bazen, kimse beni arayip sormuyor, dertlesecek tek bir insanim yok. Esim ise gidiyor, bende calisiyordum senelerdir, hep sosyal ve aktiv bir hayatim oldu. Simdi bebisim icin elimi ayagimi cektim tabi, hamile oldugum icinde bin sukur ediyorum! Ama insan bir kahve icecek, bir iki gunde bir konusacak birinide ariyor. Gunler geciyor bazen kimseyle konusmuyorum. Kimseye birsey yaptigimdan da degil, yasadigim yerde tanidik yok, sagolsunlar eski arkadaslardanda soran yok halimi hatrimi, sadece birtane var, o da kendi ailesinin derdinde tabi, etrafi genis onun, vakti kalmiyor zaten. Kimse beni aramaya, teselli etmeye mecbur degil, ama birden kesilmeleri gucendirdi beni. Esimle cok sukur aram iyi, cok iyi birisi, ama son zamanlarda onun da canini cok SIkiyorum, cok kiskanmaya basladim mesela, cok uzuyorum onu. Bu halimden hic memnun degilim, bebisimede zarar olacak diye agliyorum bazen. Hobi bulmaya ugrasiyorum kendime, olmuyor cok yetersiz, pasiv, bazen cirkin, dislanan ve boslukta hissediyorum. Siz nasil bir yol onerirsiniz sevgili hanimlar?

Cnm İnan bu sitede zaman geçiren bi çok kadın aynı hepimiz eş iş dolayısıyla çevremizden ailemizden uzaktayız yabancıyız benim de uzun süreli iş hayatım sosyal hayatım vardı evlenince hepsi bitti yaşadığım yerde komşuluk arkadaşlık kavramı yok tek arkadaşım eşimin iş arkadaşlarının eşleri ailemle sürekli görüşüyorum zaten covid yüzünden kimseye gidip gelmek istemiyorum bebekden dolayı sağolsun eşim evde iken sürekli dışardayız geziyoruz eğleniyoruz evde kaldığımız gün de birlikte zaman geçiriyoruz o işe gidince de tv kitap net telefon idare ediyorum bu ara bebek eşyaları doğum hazırlığı derken zaman geciyo karnımdaki ile konuşuyorum onunla vakit geçiriyorum bi an önce sağlıkla gelsin istiyorum eğer sende gebeysen herşeyini bebeğine ada onunla konuş eşyalarını hazırla geleceğe dair planlar yapın zaten bebiş gelince bunları düşünmeye zamanın olmayacak

 

[Begüm😊]

Hanimlar, merhaba!
Sizinle bir derdimi paylasmak istedim bugun. Sorunum moral bozukluklari. Kendimi cok yalniz hissediyorum bazen, kimse beni arayip sormuyor, dertlesecek tek bir insanim yok. Esim ise gidiyor, bende calisiyordum senelerdir, hep sosyal ve aktiv bir hayatim oldu. Simdi bebisim icin elimi ayagimi cektim tabi, hamile oldugum icinde bin sukur ediyorum! Ama insan bir kahve icecek, bir iki gunde bir konusacak birinide ariyor. Gunler geciyor bazen kimseyle konusmuyorum. Kimseye birsey yaptigimdan da degil, yasadigim yerde tanidik yok, sagolsunlar eski arkadaslardanda soran yok halimi hatrimi, sadece birtane var, o da kendi ailesinin derdinde tabi, etrafi genis onun, vakti kalmiyor zaten. Kimse beni aramaya, teselli etmeye mecbur degil, ama birden kesilmeleri gucendirdi beni. Esimle cok sukur aram iyi, cok iyi birisi, ama son zamanlarda onun da canini cok SIkiyorum, cok kiskanmaya basladim mesela, cok uzuyorum onu. Bu halimden hic memnun degilim, bebisimede zarar olacak diye agliyorum bazen. Hobi bulmaya ugrasiyorum kendime, olmuyor cok yetersiz, pasiv, bazen cirkin, dislanan ve boslukta hissediyorum. Siz nasil bir yol onerirsiniz sevgili hanimlar?

Psikiyatriye gitmeni öneririm dermişim yok yok
Ya hamilelik döneminde zaten hormonlarımız bize oyun oynuyor bu süre zarfında bazı duyguları yoğun yaşayabiliyoruz alınganlık objektif düşünememe vb kötü özelliklerde ekleniyor tabi, pakete dahil bunlarda maalesef hobi edin vs demem ben ben evcimenimdir kolay kolay arkadaş edinmem 30 yaşındayım yaklaşık 9 senedir arkadaş ortamı kurmuyorum son 2 senedir binamızda bi kızçe var onunla ufak bi bağ kurdum diyebiliriz. Herkesle arkadaş olamam beni anlayabilecek insanlara ihtiyaç duyarım her şeyi dert eden insanlardan uzak dururum çünkü birbirini şişirmenin alemi yok yani yay burcuyum belkide ondan Ama hiç sıkılmam bu hissettiğin duyguları hissetmem kendi kendine yetebilmeyi öğrenmelisin psikolojini yüksek tutan şeyleri bi kenara yaz ne zaman düşerse aralarından bi tanesini uygula kişisel gelişim kitapları edin bunlar hem kişiliğini hem psikolojini olumlu yönde etkileyecektir. Bide geçmişe takılı kalma eski aekadaş ortamın aramıyorsa ok de geç yani biraz bu konuda vurdumduymaz ol

 

[Linanka]

Cnm İnan bu sitede zaman geçiren bi çok kadın aynı hepimiz eş iş dolayısıyla çevremizden ailemizden uzaktayız yabancıyız benim de uzun süreli iş hayatım sosyal hayatım vardı evlenince hepsi bitti yaşadığım yerde komşuluk arkadaşlık kavramı yok tek arkadaşım eşimin iş arkadaşlarının eşleri ailemle sürekli görüşüyorum zaten covid yüzünden kimseye gidip gelmek istemiyorum bebekden dolayı sağolsun eşim evde iken sürekli dışardayız geziyoruz eğleniyoruz evde kaldığımız gün de birlikte zaman geçiriyoruz o işe gidince de tv kitap net telefon idare ediyorum bu ara bebek eşyaları doğum hazırlığı derken zaman geciyo karnımdaki ile konuşuyorum onunla vakit geçiriyorum bi an önce sağlıkla gelsin istiyorum eğer sende gebeysen herşeyini bebeğine ada onunla konuş eşyalarını hazırla geleceğe dair planlar yapın zaten bebiş gelince bunları düşünmeye zamanın olmayacak

Evet cnm hamileyim bende. Bebisimle vakit gecirmeye calisiyorum bende dedigin gibi, ama birden boslukta hissettigim icin kendimi, cok depresiv oldum, korkuttu bir durum beni. Insallah dogum yaklastikca daha cok moralim duzelir.

Mesajınız bir önceki mesaj ile otomatik birleştirildi 21 Eylül 2021

Psikiyatriye gitmeni öneririm dermişim yok yok
Ya hamilelik döneminde zaten hormonlarımız bize oyun oynuyor bu süre zarfında bazı duyguları yoğun yaşayabiliyoruz alınganlık objektif düşünememe vb kötü özelliklerde ekleniyor tabi, pakete dahil bunlarda maalesef hobi edin vs demem ben ben evcimenimdir kolay kolay arkadaş edinmem 30 yaşındayım yaklaşık 9 senedir arkadaş ortamı kurmuyorum son 2 senedir binamızda bi kızçe var onunla ufak bi bağ kurdum diyebiliriz. Herkesle arkadaş olamam beni anlayabilecek insanlara ihtiyaç duyarım her şeyi dert eden insanlardan uzak dururum çünkü birbirini şişirmenin alemi yok yani yay burcuyum belkide ondan Ama hiç sıkılmam bu hissettiğin duyguları hissetmem kendi kendine yetebilmeyi öğrenmelisin psikolojini yüksek tutan şeyleri bi kenara yaz ne zaman düşerse aralarından bi tanesini uygula kişisel gelişim kitapları edin bunlar hem kişiliğini hem psikolojini olumlu yönde etkileyecektir. Bide geçmişe takılı kalma eski aekadaş ortamın aramıyorsa ok de geç yani biraz bu konuda vurdumduymaz ol

Bende sogukum genelde, hemen yapismam herkese, belkide o yuzden bag kuramiyorum hemen su andada birileriyle. Kendi kendine yetmek harika haklisin, ama belkide bir annen kizkardesin vardir birsey danisabilecegin, bilmiyorum, benim o da yok. Yinede dedigin gibi insan kendini salmamali.

 

[iki kiz iki oğlan annesi]

Hanimlar, merhaba!
Sizinle bir derdimi paylasmak istedim bugun. Sorunum moral bozukluklari. Kendimi cok yalniz hissediyorum bazen, kimse beni arayip sormuyor, dertlesecek tek bir insanim yok. Esim ise gidiyor, bende calisiyordum senelerdir, hep sosyal ve aktiv bir hayatim oldu. Simdi bebisim icin elimi ayagimi cektim tabi, hamile oldugum icinde bin sukur ediyorum! Ama insan bir kahve icecek, bir iki gunde bir konusacak birinide ariyor. Gunler geciyor bazen kimseyle konusmuyorum. Kimseye birsey yaptigimdan da degil, yasadigim yerde tanidik yok, sagolsunlar eski arkadaslardanda soran yok halimi hatrimi, sadece birtane var, o da kendi ailesinin derdinde tabi, etrafi genis onun, vakti kalmiyor zaten. Kimse beni aramaya, teselli etmeye mecbur degil, ama birden kesilmeleri gucendirdi beni. Esimle cok sukur aram iyi, cok iyi birisi, ama son zamanlarda onun da canini cok SIkiyorum, cok kiskanmaya basladim mesela, cok uzuyorum onu. Bu halimden hic memnun degilim, bebisimede zarar olacak diye agliyorum bazen. Hobi bulmaya ugrasiyorum kendime, olmuyor cok yetersiz, pasiv, bazen cirkin, dislanan ve boslukta hissediyorum. Siz nasil bir yol onerirsiniz sevgili hanimlar?

Valla canim aynı durum bende de vardı ben aramadan aramayan eş dost akraba varki bir kere de ben aramadan arayin diye dertlenirdim anneme çok sık gidemiyorum ablam desem başka sehirde derdimi anlatcagim kimsem yoktu esimle aram iyi ama ailesi her halta karışır oldu iyice müzik aciyodum dinlemek için iş yaparken falan ona bile oturup agliyodum en son psikoloğa gittim anlattım durumu oda gamsız olmak gerektiğini herşeyi kafama takmami akışına bırak herşeyi dedi gittiği yere kadar baktin canin sıkkın müzik dinle kitap oku bulmaca falan çöz yada oyun oyna telefonda dedi vakit buldukça kendine zaman ayır dedi bu şekilde dediğini yaptım çok faydasını gördüm haaa bu arada 3 çocuk var evde 4 uncu gelecek sıkılmaya da nasıl vakit buluyosam iste

 

[Aselaras]

Evet cnm hamileyim bende. Bebisimle vakit gecirmeye calisiyorum bende dedigin gibi, ama birden boslukta hissettigim icin kendimi, cok depresiv oldum, korkuttu bir durum beni. Insallah dogum yaklastikca daha cok moralim duzelir.

Mesajınız bir önceki mesaj ile otomatik birleştirildi 21 Eylül 2021

Bende sogukum genelde, hemen yapismam herkese, belkide o yuzden bag kuramiyorum hemen su andada birileriyle. Kendi kendine yetmek harika haklisin, ama belkide bir annen kizkardesin vardir birsey danisabilecegin, bilmiyorum, benim o da yok. Yinede dedigin gibi insan kendini salmamali.

Hormonal bi durum o hepimizde var bazen kendimi çok güçlü hissediyorum bazen çok savunmasız bazen güzel bazen çirkin gelip geçici bildiğim bişey varsa ailem herşeyden kıymetli daha kıymetlimde Allah izin verirse yakında gelecek artık babası ile oturup onunla ilgili gelecek planları yapıyoruz

 

[Salihaa]

Hanimlar, merhaba!
Sizinle bir derdimi paylasmak istedim bugun. Sorunum moral bozukluklari. Kendimi cok yalniz hissediyorum bazen, kimse beni arayip sormuyor, dertlesecek tek bir insanim yok. Esim ise gidiyor, bende calisiyordum senelerdir, hep sosyal ve aktiv bir hayatim oldu. Simdi bebisim icin elimi ayagimi cektim tabi, hamile oldugum icinde bin sukur ediyorum! Ama insan bir kahve icecek, bir iki gunde bir konusacak birinide ariyor. Gunler geciyor bazen kimseyle konusmuyorum. Kimseye birsey yaptigimdan da degil, yasadigim yerde tanidik yok, sagolsunlar eski arkadaslardanda soran yok halimi hatrimi, sadece birtane var, o da kendi ailesinin derdinde tabi, etrafi genis onun, vakti kalmiyor zaten. Kimse beni aramaya, teselli etmeye mecbur degil, ama birden kesilmeleri gucendirdi beni. Esimle cok sukur aram iyi, cok iyi birisi, ama son zamanlarda onun da canini cok SIkiyorum, cok kiskanmaya basladim mesela, cok uzuyorum onu. Bu halimden hic memnun degilim, bebisimede zarar olacak diye agliyorum bazen. Hobi bulmaya ugrasiyorum kendime, olmuyor cok yetersiz, pasiv, bazen cirkin, dislanan ve boslukta hissediyorum. Siz nasil bir yol onerirsiniz sevgili hanimlar?

Seni o kadar çok iyi anlıyorum ki çünkü bende aynı şeyleri yaşıyorum ev değiştirdik taşındık ama burda kimse yok arkadaş olabileciğim kimsede yok sadece eşimin ananesi var üst katımda oda bir yere gidersem nereye gittin die sormaya gelir kaynanam yakın sözde ama aramaz gelmez gitmez umursamaz insam kafa dengi oturup kahve içip kafa dağıtabilceği birini arıyor olmayıncada eşe sarıyorum bende 2,5 yaşında oğlum var çok yaramaz 5 dk yerinde durmaz bi yandanda hamilelik hobi falan bi şeylerle uğraşsak insanın yerini tutmuyor malesef

 

[Linanka]

S

Seni o kadar çok iyi anlıyorum ki çünkü bende aynı şeyleri yaşıyorum ev değiştirdik taşındık ama burda kimse yok arkadaş olabileciğim kimsede yok sadece eşimin ananesi var üst katımda oda bir yere gidersem nereye gittin die sormaya gelir kaynanam yakın sözde ama aramaz gelmez gitmez umursamaz insam kafa dengi oturup kahve içip kafa dağıtabilceği birini arıyor olmayıncada eşe sarıyorum bende 2,5 yaşında oğlum var çok yaramaz 5 dk yerinde durmaz bi yandanda hamilelik hobi falan bi şeylerle uğraşsak insanın yerini tutmuyor malesef

Saglik hosluk, sevdiklerimizin iyiligi en onemlisi aslinda cnm, ama dedigin gibi hayalet gibi yapayalnizda olmuyor. Benim ilk gebeligim, tek dilegim bebisimi bir an once almak kucagima, o zmn hersey baska olacak insallah

 

[Salihaa]

S

Saglik hosluk, sevdiklerimizin iyiligi en onemlisi aslinda cnm, ama dedigin gibi hayalet gibi yapayalnizda olmuyor. Benim ilk gebeligim, tek dilegim bebisimi bir an once almak kucagima, o zmn hersey baska olacak insallah

Orası öyle sağlık olsun ama tek başına olmaz zor.. Bebişlerimizi sağ salim kucağımıza alalımda o zaman kalmaz sıkıntımız

 

[Anne Adayı]

Hanimlar, merhaba!
Sizinle bir derdimi paylasmak istedim bugun. Sorunum moral bozukluklari. Kendimi cok yalniz hissediyorum bazen, kimse beni arayip sormuyor, dertlesecek tek bir insanim yok. Esim ise gidiyor, bende calisiyordum senelerdir, hep sosyal ve aktiv bir hayatim oldu. Simdi bebisim icin elimi ayagimi cektim tabi, hamile oldugum icinde bin sukur ediyorum! Ama insan bir kahve icecek, bir iki gunde bir konusacak birinide ariyor. Gunler geciyor bazen kimseyle konusmuyorum. Kimseye birsey yaptigimdan da degil, yasadigim yerde tanidik yok, sagolsunlar eski arkadaslardanda soran yok halimi hatrimi, sadece birtane var, o da kendi ailesinin derdinde tabi, etrafi genis onun, vakti kalmiyor zaten. Kimse beni aramaya, teselli etmeye mecbur degil, ama birden kesilmeleri gucendirdi beni. Esimle cok sukur aram iyi, cok iyi birisi, ama son zamanlarda onun da canini cok SIkiyorum, cok kiskanmaya basladim mesela, cok uzuyorum onu. Bu halimden hic memnun degilim, bebisimede zarar olacak diye agliyorum bazen. Hobi bulmaya ugrasiyorum kendime, olmuyor cok yetersiz, pasiv, bazen cirkin, dislanan ve boslukta hissediyorum. Siz nasil bir yol onerirsiniz sevgili hanimlar?

İnan et normal yaşantında takmayacağın şeyler bunlar.. yaşadıqın bu duyqular hamilelikte o kadar normal ki.. bu durumda belki hiç bir şeyden memnun olmayacaksın