kendimi çok kötü hissediyorum. bebeğim 2.5 aylık oldu ne gaz sancısı bitti ne ağlamaları. böyle olunca uyutamıyorum onu. ne kucak ne pış pış... kendimi yetersiz, bir şey beceremeyen birisi gibi hissediyorum. annem benimle kalıyor yardımcı oluyor bana. o olmasa ne yemek yapabilirim, bırak yapmayı yiyemem bile. eşim vardiyalı çalışıyor. o da rahatına düşkün malesef. ben bebekle uğraşıyorum kucakta al salla et derken o ya kitap okuyor ya bilgisayarda takılıyor. bunlar da beni yoruyor. ben bütün günü 1 saatlik uykuyla geçirmeye çalışıyorum. günlerdir banyo yapamadığım oluyor. bebek bi tek benimmiş gibi hissediyorum. bebeği susturamayınca uyutamayınca kendimi başarısız hissedip ağlamaya başlıyorum ve bu elimde değil gerçekten. napcam bilmiyorum