Hamileliğin verdiği sitres hiç bitmiscekmis gibi gelmesi kimsenin seni anlamadığını düşünmek yanlız oldugunu düşünmek geçmişte yaşadıklarıni düşünmek bunların hepsi bizi bu hale getiriyor canım bende annem yan binamda seslenince bile bunaliyorum oğlum habire biseyler istiyor hiç yerinde durmuyor beynim donmus gibi oluyorum akşama kadar ama gecicek kendine zaman tanı kötü bir şey yapmayı aklından çıkar karnindakini kucağına aldigin an ölmek istiyorum diyemiceksin askine ölmek den korkucaksin ben ölürsem o tek başına napar düşüncesi seni hayata bağlıyor şuan ne hissettiğini az çok biliyorum bende ilk gebelikte düşük riski yüzünden 6 7 ay hep yattım sıkıntı sitres ne zaman dogucak diye bunalmaya başlamıştım ikincide bir sorunum yok çok şükür ama bu aralar yine bana dokunmayan bin yıl yaşasın moduna girdim yinede ayakta duruyorum bı oğlum var kendime yapmasam da ona yemek yaomak zorundayım o olmasa bende yataktan cikamazdim herakde gecicek bu larin hepsi senin gibi hisseden birileri var yanlız değilsin canım